برگزاری اولین جشنواره ملی تئاتر درسی، توسط اداره کل فرهنگی هنری، اردوها و فضاهای پرورشی وزارت آموزش و پرورش، به میزبانی استان هرمزگان (شهرستان میناب)، اتفاق مبارکی است که می‌تواند از جنبه‌های مختلفی به رشد جریان تئاتر درسی در کشور و به تبع آن ارتقای کیفیت تدریس و تقویت هنر نمایش کمک کند.
پیوند برنامه‌های درس ملی با فعالیت‌های پرورشی اهمیت بسزایی در تحقق رشد تمام‌‌ساحتی دانش‌آموزان دارد و مورد تأکید سند تحول بنیادین به عنوان نقشه راه دستگاه تعلیم و تربیت کشور است. آشنایی با هنر نمایش، از جمله مصادیق ساحت تربیت هنر و زیباشناختی است که به طور کامل به تسهیل تربیت دانش‌آموز در سایر ساحت‌ها (اعتقادی، عبادی و اخلاقی، اقتصادی و حرفه ای، علمی و فناوری، جتماعی و سیاسی، زیستی و بدنی) می‌تواند مدد برساند.
از جمله دغدغه‌های همیشگی معلمان شریف و پر‌تلاش، خصوصاً در مقطع ابتدایی، تلاش برای جذب دانش‌آموزان به کلاس درس و شاداب‌سازی آن و همچنین بیان موارد درسی به صورت ساده و روان و قابل فهم برای ایشان بوده است. از طرفی یکنواخت و بی‌تنوع بودن کلاس تأثیری انکار‌ناپذیر بر کاهش بازده تدریس دارد.
یکی از پیشنهادت مؤثر در زمینه ایجاد جذابیت هر چه بیشتر در کلاس‌های درس، استفاده از ابزار نمایش و تئاتر است.
ارائه دروس به صورت نمایشی، بدون نیاز به هزینه خاص، علاوه برایجاد تنوع و جاذبه و برقراری فضای مشارکتی و تعاملی در کلاس، امکان رشد شخصیتی و مهارتی دانش‌آموزان را فراهم می‌کند و می‌تواند زمینه‌ساز شناسایی دانش‌آموزان مستعد در این حوزه نیز باشد.
شکوفاشدن قوه خلاقیت، درک تفاوت‌های فردی از سوی دانش‌آموزان، کسب تجارب جدید و متفاوت، ترویح همیاری و همکاری بین دانش‌آموزان و فراگیری تعامل و مدارا با دیگران، اصلاح برخی از نقائص گفتاری و رفتاری دانش‌آموزان توسط معلمان و تقویت قدرت بیان و نقادی دانش‌آموزان، بخشی دیگر از محاسن گسترش تئاتر درسی در کشور است که می‌توان در باب هر کدام یادداشت‌ها و پژوهش‌ها فراهم و عرضه کرد.
نتایج پژوهش‌های معتبری در دسترس است که بر نقش مثبت فعالیت‌های پرورشی در پیشگیری از آسیب‌های اجتماعی و بالا بردن اعتماد به نفس و توانمندی‌های شخصی دانش‌آموزان صحه می‌گذارد.
تاثیر یادگیری پایدار ناشی از اقدامات کار عملی با دیگران نیز در پژوهش‌های متعددی، اثبات شده است. تئاتر درسی می‌تواند کلاس را از محیط یادگیری انفرادی، به محیط یادگیری جمعی تبدیل کند که در آن همه دانش‌آموزان با احساس تعلق خاطر به یک گروه، سعی در بالابردن سطح یادگیری همه اعضای گروه را خواهند داشت.
اجرای تئاتر درسی، راهی کم‌هزینه و پربازده برای گذر از فضای خشک و حافظه‌محور به سمت فعالیت‌های عملی و جذاب دانش‌آموز‌محور می‌باشد که به نظر می‌رسد با برنامه‌ریزی و همیاری بخش‌های مختلف آموزشی، پژوهشی و پرورشی، می‌تواند تبدیل به اتفاقی مهم و موثر در مسیر تربیت دانش‌آموزانی شاداب، خلاق و توانمندتر باشد.
*رئیس اداره برنامه‌ریزی فعالیت‌های فرهنگی هنری وزارت آموزش و پرورش
